استاد «حاج منصور ارضي » به سال 1332 شمسي در تهران ميلاد يافت. وي مداحي و
ذکر براي اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام را از سن پنج سالگي آغاز کرد و
در مجالسي که در محله هاي قديم تهران برگزار مي شد شرکت مي کرد.در سن
نوجواني به همراه عمويش (حاج حسن ارضي) در مراسم هاي مختلف به ويژه در
مراسم دعاي کميل امام زاده قاسم ، و همچنين همه هفته در حرم حضرت عبدالعظيم
(ع) شرکت مي نمود. همچنين مسجد جمکرانِ قم و ...به مراتب که از سن او مي
گذشت مجالس و برنامه هاي ايشان در مکانهاي ديگر گسترده مي شد. ايشان از
آغاز انقلاب اسلامي ، عمدتاً با مداحي هدفمند و خط دار در زمينه ي انقلاب ،
دفاع مقدس و ارزشهاي اسلامي و ... به ايجاد انگيزه الهي در بين مردم و به
ويژه جوانان مي پرداختند. شيوايي ، زيبايي و متانت بيان ايشان در مداحي
نياز به توضيح نيست ، زيرا کتاب و نوارهايي که از ايشان موجود است بيانگر
آن مي باشد. گرچه تلاش مستمر ، مديريت ، تدبر ، نظم در برنامه ها و «به
عشق» کارکردن ، از خصلت هاي خوب ايشان است ، اما برتر و ارزشمند تر از آنچه
درباره ي او بيان شد و ارجمندتر از هنر وي مي باشد همانا توجه به ارائه
مطالب آموزنده و سبکهاي متنوع و از همه بالاتر «سوز و نواي گرم مثال زدني»
ايشان است که وي را محبوب دلها کرده است.
مولودی با نوای «منصور ارضی» به مناسبت میلاد حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام«وا نشد جبریل اگر سمت نجف بال و پرش / به تر ان که بر زمین جاری شود خاکسترش / خوش به حال ان کبوتر بچه ای که / تا سحر میبرد از صحنه ایوانش به صحن دیگرش» [مدح] [سال 1396]
مولودی با نوای «منصور ارضی» به مناسبت میلاد حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام«گرچه مولا همیشه بی مثل است / نام او دل نشین تر از عسل است / صد وده بار ذکریا حیدر / بهترین ذکر عمل است» [مدح] [سال 1396]
روضه خوانی با نوای «منصور ارضی»؛ «آقا برات عزا گرفتم / تو روضه ی تو جا گرفتم / من باهمین سینه زنی / پیش شما بها گرفتم / یادگار مرتضایی،رسیده جون تو / به لب خیلی آقا» به مناسبت شهادت امام هادی علیه السلام؛ [زمینه] [سال 1395]
روضه خوانی با نوای «منصور ارضی» به مناسبت ایام فاطمیه «کفنم را ببر ولی طفل بی کفن را بیاور ای فضه / از میان امانتی هایم پیراهن را بیاور ای فضه / روز آخر کنار بستر خود /میزنم بوسه نور عینم را» [فاطمیه دوم] [روضه] [ُسال 95]
روضه خوانی با نوای «منصور ارضی» به مناسبت ایام فاطمیه «سوخت و از فتنه ها دین خدا را حفظ کرد / فاطمه جان داد جان مرتضی را حفظ کرد / نور محبوس است در دست پلید سایه ها / خانه ی حیدر در آتش سوخت ای همسایه ها» [فاطمیه دوم] [روضه] [ُسال 95]
روضه خوانی با نوای «منصور ارضی» به مناسبت ایام فاطمیه «. نور زهرا عین ظلمت را درخشان میکند / نور حق را از دل ناحق نمایان میکند / کیست این بانو که هر شب وحی می آید بر او / حضرت جبرییل را در خانه مهمان کند» [فاطمیه دوم] [روضه] [ُسال 95]
روضه خوانی با نوای «منصور ارضی» به مناسبت ایام فاطمیه «از سینه زد برون ز غم تو قرارها / رونق گرفت در شب ظلمت قرارها / چشمم سیاه می شود و می خورم زمین / لج کرده با مزاق دلم روزگار» [فاطمیه دوم] [روضه] [ُسال 95]
روضه خوانی با نوای «منصور ارضی» به مناسبت ایام فاطمیه «هم دست تو افتاده است از کار مادر / هم کار این خانه شده بسیار مادر / روزم شبیه نیمی روی تو شد شب مادر / از بس که دیدی روز شب آزار» [فاطمیه دوم] [روضه] [ُسال 95]
روضه خوانی با نوای «منصور ارضی» به مناسبت ایام فاطمیه «دستم از شانه شکسته به تنم می اُفتد / نفس از سینه به هر خم شدنم می اُفتد / گاه این دست ورم که ز بس سنگین است / وسط ذکر قنوت از بدنم می اُفتد» [فاطمیه دوم] [روضه] [ُسال 95]
روضه خوانی فاطمیه 1395 با نوای «منصور ارضی»؛ «من از خاک پای تو سر برندارم/ مگر لحظه ای که دگر سر ندارم/ مگیر از سرم سایه ی چادرت را/ پناهی از این خیمه بهتر ندارم» [شب سوم فاطمیه اول] [روضه]
روضه خوانی فاطمیه 1395 با نوای «منصور ارضی»؛ « در شلوغی گذرها غالبا / سخت خواهد بود تنها رد شدن / وای اگر دعوا نباشد تن به تن /مانده باشد بین سیصد مرد و زن» [شب اول فاطمیه اول] [روضه]
روضه خوانی فاطمیه 1395 با نوای «منصور ارضی»؛ «نور پگاه احمد مختار فاطمه است/ پشت و پناه حیدر کرار فاطمه است/ در آسمان چشم خدا دین مرتضی/ خورشید روز و ماه شب تار فاطمه است» [شب اول فاطمیه اول] [روضه]
روضه خوانی فاطمیه 1395 با نوای «منصور ارضی»؛ «شاخه ی تا خورده یاسم از این گلشن نرو/ یا اگر که می روی باشد بدون من نرو/ قاتلانت پیش من دارند جولان می دهند/ جوشن خوبم علی مانده است بی جوشن نرو» [روز هفتم فاطمیه اول] [روضه]
روضه خوانی فاطمیه 1395 با نوای «منصور ارضی»؛ «شب بود و می رفتند مادر رابشویند/ با اشک ها جان پیمبر را بشویند/ شب بود و گیسوی سپیدش را ندیدند /با اینکه باید ابتدا سر را بشویند» [روز هشتم فاطمیه اول] [روضه]